þurftugr

a.

1) in need of (nú em ek þurftugr yðars fulltings);

2) poor, indigent (gamall maðr ok þurftugr).

* * *

adj. [Germ. dürftig], needy, poor, indigent, Barl. 35, Hrafn. 16, Glúm. 360; þ. yðars fulltings, Bs. i. 479; hann kvazk þess mjök þ. vera, Rd. 294; þurftugastr, Vm. 146; auðsóttr ok góðr bæna þurptugum, Al. 4; gefa fæzlu, drykk ok klæði þurftugum, Mar.; gömlum manni ok þurftugum, Hrafn. 16.